Het buitenaardse rondje van Max Verstappen op Suzuka
Gepubliceerd op 30 januari 2024 door FORMULE 1 Magazine
Dit artikel verscheen eerder in FORMULE 1 Magazine, al dertig jaar op pole! Voor meer nieuws over Max Verstappen en de Formule 1, ga naar Formule1.nl.
Auteur: André Venema
Max Verstappen beleeft in september een maand van uitersten met een record in Imola, een tropische nachtmerrie en een buitenaards optreden op gewijde Japanse racegrond. “Het beneemt je de adem wanneer je naar zo’n ronde kijkt.”
Als het moet levert Max Verstappen op bestelling: U vraagt, wij draaien. “Zo, daar heb je ‘m: een 1.28”, is het eerste wat de regerend wereldkampioen zaterdagmiddag om kwart over vier tegen Gianpiero ‘GP’ Lambiase over de boordradio zegt. Zijn race-engineer heeft hem voorafgaand aan de kwalificatie voorgehouden dat een rondetijd in de 1.28 op de Suzuka International Racing Course mogelijk zou moeten zijn. En zo’n uitdaging gaat Verstappen, voor wie geen berg te hoog is, of zee te diep, maar al te graag aan. “Ik had het rondje daarvoor al een lage 1.29 gereden, dus het moest kunnen”, vertelt hij welhaast onbewogen na zijn verbluffende laatste kwalificatieronde.
Een halve seconde is de voorsprong op de eerste achtervolger, Oscar Piastri. Verstappens teamgenoot Sergio Pérez doet bijna een seconde langer over zijn snelste ronde, een eeuwigheid in de Formule 1. “De eerste sector van Max was buitenaards”, meent Helmut Marko, Red Bulls topman. “Echt ongelofelijk. Ik heb zijn rondje later nog eens goed teruggekeken: beter wordt het niet.” Manager Raymond Vermeulen grapt na afloop van de kwalificatie dat zijn beroemde klant even heeft laten zien ‘wie de baas is’.
Daarover bestaan weinig misverstanden, bovendien heeft Verstappen het oogverblindende rondje over 5807 meter ook helemaal niet nodig. Hij is de man met de meeste status en niet alleen vanwege zijn wereldtitels. Want Verstappen doet dingen in een raceauto die kenners in het verleden nooit eerder hebben gezien. Hij verbaast de Formule 1-gelovigen nog steeds, ook door het schijnbare gemak waarmee hij grenzen onder grote druk verlegt. Zijn collega’s schromen nimmer daarvoor hun respect uit te spreken. “Max is Max”, lacht Lando Norris, concurrent maar ook een huisvriend van Verstappen.
Check de pole positie ronde van Max op Suzuka: https://youtu.be/tm8FFbIHnPk
Pareltjes
Kwalificeren is een kunst. Niet iedereen kan het, sommige coureurs beheersen die discipline beter dan racen. De zogenaamde one-lap-wonders: meesterlijk over één ronde, betrekkelijk anoniem op zondagmiddag. Bekend voorbeeld daarvan is de Jarno Trulli Verstappen beheerst beide facetten inmiddels tot in de finesses. In Suzuka verovert hij voor de 29e keer de pole, waarmee hij de top-10 allertijden binnenschiet. Lewis Hamilton voert de lijst, voorlopig onaantastbaar, aan met 104 stuks.
In Monaco heeft Verstappen eerder dit jaar laten zien over een magische kwalificatiegave te beschikken. Het ongeloof was groot, toen hij in de laatste sector een bijna voor onmogelijk gehouden tijd noteerde en Fernando Alonso nipt voorbleef. Het zijn de pareltjes waar de liefhebber van geniet. En in Suzuka voegt hij er volgens Karun Chandhok weer eentje aan toe.
De Indiër, voormalig Formule 1-coureur en tegenwoordig analist voor het Britse Sky Sports, is zaterdagmiddag bijna sprakeloos. Hij komt superlatieven tekort Verstappens voorstelling te duiden. “Ik heb er net een tweet over uitgegooid, want dit was een van de beste kwalificatierondjes ooit in de Formule 1”, beweert Chandhok. “Ik heb de onboard samen met Damon (Hill, red) net twee keer teruggekeken. Het inschattingsvermogen, de prachtige balans waarmee hij de auto de bochten instuurt en hoe hij speelt met de remmen... Het was alsof ik naar Michael Schumacher keek, toen die hier in 2004 de pole pakte.”
Rondjes als die van Verstappen op een warme zaterdagmiddag in Suzuka zijn zeldzaam, oordeelt Chandhok. Volgens hem vergelijkbaar met die van Ayrton Senna in Monaco (1988) en Lewis Hamilton in Singapore (2018). “Coureurs die helemaal één zijn met de auto, de synergie. Fascinerend om te zien. Het beneemt je gewoon de adem wanneer je naar zo’n ronde kijkt. De fundamentele snelheid is er bij Verstappen, dat weten we allemaal wel. Maar het gaat juist ook om het gevoel. En in tegenstelling tot wat veel mensen denken is Max helemaal geen agressieve rijder, maar juist heel smooth. Kijk, een raceauto wordt niet ontworpen voor een coureur, maar om zo hard mogelijk te rijden. En deze auto past gewoon helemaal bij Max’ rijstijl. Dit rondje was pure perfectie.”
Volgens Verstappen valt dat best wel mee. De 1.28 is volgens hem geen weddenschap met Lambiase geweest, wel een doel. “GP zei: het zou mooi zijn als je een 1.28’er rijdt. Waarop ik antwoordde: dan gaan we ervoor. Ik wist dat er nog een beetje meer zou inzitten, we zaten er in dat vorige rondje ook al dicht tegenaan.” Zelf heeft hij helemaal niet het idee dat hij perfectie benaderde of dat hij nooit eerder zo’n uitzonderlijk rondje heeft gereden, zoals Chandhok beweert. “Dan is hij misschien een beetje blind”, countert Verstappen. “Ik heb dat wel vaker gedaan, hoor. Maar de perfecte ronde bestaat niet.”
Zelfkritisch
Valse bescheidenheid? Wie Verstappen een beetje kent, weet dat hij zo niet in elkaar steekt. Hij streeft naar perfectie, maar is zelfkritisch en zoekt altijd naar verbeterpunten. “Maar als Max niet gelooft dat dit een sensationeel rondje was, dan geeft dat aan hoeveel ruimte hij waarschijnlijk heeft om ons nog meer te verbazen. Het was een formidabele ronde. Als je acht tienden sneller bent dan je teamgenoot en een halve seconde op nummer twee en dat niet heel speciaal vindt, moet het hele veld met grote vrees vrezen”, denkt Will Buxton, gastheer van F1TV.
“De echte wauw-rondjes”, vervolgt de Brit, “zijn meestal rondjes waarbij de coureurs over de grens moeten gaan. Lewis stond in 2018 in Singapore gewoon te schudden, omdat hij zichzelf zo had verbaasd dat hij er bang van werd. Misschien wacht Max nog op dat rondje om te erkennen dat hij iets exceptioneels heeft gedaan. Perfectie is voor hem misschien iets heel normaals: het gaat om je eigen referentiepunt. Maar als perfectie normaal is, zoals bij Max het geval lijkt, wat is dan exceptioneel? Wat is abnormaal als normaal perfectie is? Dat is de vraag. Maar als deze ronde je niet opwindt, mijn hemel… Dan moet”, verzucht Buxton, “een ronde die hem wel opwindt haast wel krankzinnig zijn.”
De vraag is waar het eindigt? En of het eigenlijk wel eindigt. “Dat hangt van Max af”, concludeert Buxton. “Wanneer hij besluit dat het tijd is, er genoeg van heeft. Ik hoop dat dat nog even duurt.” Verstappen en Red Bulls RB19 zijn dit jaar een dodelijke combinatie, Hamilton en co vrezen nu al openlijk voor een herhaling in 2024. Saai? Kom daar niet mee aan, ook niet bij Buxton. “Ik leef in het nu. Geniet ervan, zou ik zeggen. Er zijn vaker periodes in de Formule 1 van totale dominantie: denk aan Michael Schumacher, Lewis Hamilton. Achteraf kijken we er altijd op terug hoe mooi dat toch was. Dat doe ik nu ook. Ik geniet van dit tijdperk.”
