De andere kant van Max: 'Sportief succes bepaalt niet mijn hele leven'
Gepubliceerd op 19 maart 2024 door FORMULE 1 Magazine
Auteur: Frank Woestenburg
Alleen achter het stuur van zijn Formule 1-auto heeft Max Verstappen het rijk voor zich alleen, slechts af en toe wordt hij gestoord door de stem van zijn engineer GianPiero. Naast de auto daarentegen weet hij zich vaak omgeven door celebrities. Aan de hand van een aantal ontmoetingen bespreken we met hem zijn leven naast de Formule 1.
Dit is deel één van het gesprek met Max. Volgende week 27 maart publiceren we deel twee op Verstappen.com.
In 1967 nam Tom Jones het nummer Green Green Grass of Home op. Het zou uitgroeien tot een klassieker, ook voor de Verstappens. Max Verstappen associeert het nummer vooral met de lange autoritten in het bestelbusje met zijn vader naar Italië om te karten. De kart achterin, de stem van Jones over de boxen. Ontelbare malen werd het nummer afgespeeld.
Meteen na de door hem gewonnen Grand Prix van Brazilië 2023 klonk de Gouwe Ouwe over de boordradio, als ludieke verrassing voor de man die afgelopen seizoen zijn wereldtitel prolongeerde en 19 van de 22 races op zijn naam schreef. Vervolgens werd duidelijk dat aan Max Verstappen geen groot zanger verloren is gegaan, zo geeft hij ruiterlijk toe. Ook geen groot voetballer trouwens.
Max, laten we eens beginnen met voetbal. Je bent al jaren fan van PSV. Je grapte dit seizoen zelfs dat je een seizoen in de Formule 1 zou willen opofferen voor de eindzege van PSV in de Champions League. Hoe is die liefde voor PSV eigenlijk ontstaan, als Limburger nota bene?
“Dat is bij mijn vader ontstaan in de tijd dat hij door Philips werd gesponsord. In die tijd werd hij geregeld uitgenodigd voor wedstrijden van PSV en soms ging ik mee. Geleidelijk groeit er dan gewoon een bepaalde band, een klik, en kan je je ook met die club associëren. Gevoelsmatig past PSV beter bij mij dan pakweg Ajax. De Amsterdamse mentaliteit is anders dan de Eindhovense warmte. En Limburg ligt natuurlijk ook dichter bij Brabant, qua afstand, maar ook qua mentaliteit.”
“Ik heb overigens niet iets met een specifieke voetballer. Ik ben zelf ook geen voetballer trouwens, hoewel ik soms weleens tegen een balletje trap. Ik vind het vooral leuk om wedstrijden te kijken. Ik probeer ook echt wel alle duels van PSV te volgen, als het lukt qua planning tenminste.”
Noah Lang heeft laatst een rapnummer uitgebracht: Noano 7k op je feestje.
“Ja, ik heb het gezien. Een beetje hiphop-achtig.”
We hebben je afgelopen seizoen even kort mee horen zingen met Green Green Grass of Home over de boordradio, een totaal ander genre, maar wat heb je zelf eigenlijk met muziek?
“Niet veel. Ik luister bijna nooit naar muziek. Ook niet voor een race. Ik weet dat andere sporters dat wel doen, om te ontspannen of zich op te laden. Ik heb die behoefte totaal niet. Ik speel soms wel muziek af in de auto als ik ergens naartoe moet, maar dat is het ook wel. Nee, ook bij trainingen niet of tijdens saaie geestdodende duurlopen. Ik haat het bijvoorbeeld om oordopjes in te hebben met hardlopen. Ik vind het dan überhaupt vreselijk onhandig om iets te dragen. Ik doe ook armbanden of mijn horloge af. Het enige wat ik wel draag zijn mijn kleren, dat lijkt me wel verstandig, haha.”
En thuis, staat de muziek dan ook niet aan?
“Nee, eigenlijk heel weinig. Het is vooral de tv die aanstaat. Voor de sfeer hoef ik ook geen muziek aan te hebben staan. Er is altijd wel sfeer in de tent met de kleine (Penelope, de dochter van zijn vriendin Kelly Piquet, red.) die rondloopt of de katten die elkaar aan het terroriseren zijn.”
Over tv gesproken. In Qatar heb je David Beckham ontmoet, zag ik. Heb je de documentaire over hem op Netflix gezien?
“Zeker. Mooi gemaakt. Indrukwekkend verhaal ook.”
Eén aflevering gaat volledig over een onnodige rode kaart die hij kreeg en de enorme impact die dat op zijn leven had, maar ook op dat van zijn gezin, zijn ouders en andere mensen in zijn omgeving.
“Dat was wel heel erg. Dat soort extremiteiten heb je ook meer in voetbal dan in Formule 1. En zeker in Engeland natuurlijk, waar voetbal enorm leeft.”
“Wat ik meemaak staat niet in verhouding met wat hij heeft meegemaakt. In de docu zag je wel hoe mentaal sterk hij was. Want ondanks alles focuste hij zich gewoon op zijn carrière en trainingen. En vaak liet hij het daarna op het veld weer zien en kreeg hij iedereen weer aan zijn kant. Dat vond ik mooi, op het veld je voeten laten spreken.”
Is de impact van kritiek van de buitenwacht, die jij ook weleens krijgt, één van de redenen dat je persoonlijk niet heel actief bent op social media?
“Ja. Maar daarnaast heb ik ook zoiets van: wat ik privé doe, gaat verder niemand iets aan.”
Het maakt je ook wel minder kwetsbaar lijkt me, voor mensen die je willen raken. Je krijgt dan sommige zaken niet of minder snel mee?
“Dat klopt. Maar ik volg sowieso niet zo heel veel Formule 1-gerelateerde accounts of mensen. Ik negeer veel Formule 1-nieuws bewust, dan komt het op een gegeven moment ook niet meer voorbij in mijn tijdlijn. Eigenlijk volg ik alleen andere sporten en sporters, ook om op die manier balans in mijn leven te krijgen. Ik wil – en helemaal als ik thuis ben – niet alles weten over wat er speelt in de paddock.”
“Dat geldt zeker ook voor familiebezoek in Brazilië, als ik mijn schoonvader (drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet, red.) zie. Dan hebben we het echt niet over autosport. Hij heeft daar in zijn leven meer dan genoeg over gepraat. Op een gegeven moment heb je daar ook helemaal geen zin meer in, ben je erover uitgepraat. Ik begrijp dat wel, er is meer in het leven.”
Voel je in de auto nog wel dezelfde prestatiedruk? Jij bent oppermachtig en in 2023 was de titelstrijd snel beslist.
“Ik stond er altijd wel hetzelfde in, om eerlijk te zijn. Ik verlang standaard van mezelf dat ik het goed doe en het uiterste uit een raceweekend haal. Al is het alleen maar zodat ik mezelf achteraf niets kan verwijten. Het is niet zo dat ik bang ben om te falen en ik kan zaken vrij snel van me af zetten. Zolang je tegen jezelf blijft zeggen: ‘Formule 1 is mooi en het is leuk als je succesvol bent, maar het is niet alles’. Dat is belangrijk, dat je je dat realiseert. Sportief succes bepaalt niet mijn hele leven, daardoor sta ik er wel vrij relaxed in. Sinds de eerste wereldtitel sowieso. Ik heb het vaker gezegd: alles wat erna komt, is een bonus. Die benadering werkt goed.”
Je bent bevriend met Martijn Garritsen, beter bekend als DJ Martin Garrix. Hij is ook geregeld bij F1-races aanwezig. Volgens mij gaan jullie een beetje op dezelfde manier met succes om.
“Ja, hij is ook gewoon normaal in de omgang, lekker relaxed.”
Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen, want jullie leven in twee totaal verschillende werelden?
“In 2014 kreeg ik bij het sportgala van NOC*NSF de Young Talent Award. Martijn deed de prijsuitreiking, maar die viel destijds totaal in het water, omdat ik op dat moment in een taxi in Engeland zat en de live-verbinding steeds wegviel. Daarna hebben we een beetje contact gehad en kwam ik hem spontaan een keer tegen op vakantie op Ibiza. En eigenlijk klikten we gewoon goed. Hij is ook redelijk normaal, net als ik, zonder gekke dingen of toestanden.”
“Natuurlijk leiden we allebei geen normaal leven, hij als DJ, ik als coureur. Maar ik durf wel te zeggen dat we allebei normaal zijn in de omgang. Eerder dit jaar was hij nog een week in de buurt in Saint-Tropez. Lekker relaxed. Volgens mij was dat voor hem ook een soort van detox, een beetje bijkomen van zijn drukke werkschema en leven.”
Jullie leven in andere werelden weliswaar, maar jullie rollen zijn vergelijkbaar: jong, succesvol en idolen voor de jeugd met name.
“Daar staan we niet echt bij stil hoor. We doen allebei ons ding. En als je normaal bent en gewoon doet, je goed kunt praten over dingen die je onderweg tegenkomt, dan helpt dat natuurlijk om overal mee om te gaan. En de goede mensen om je heen hebben, is natuurlijk heel belangrijk. Mensen die je met beide benen op de grond houden. Die mensen heb ik gelukkig genoeg in mijn omgeving.”
