Jos Verstappen: tien jaar rondjes rijden
Gepubliceerd op 03 april 2002 door John ter Meer
Met toestemming van het dagblad De Limburger volgt onderstaand een artikel over Jos Verstappen zoals het een aantal dagen geleden in de desbetreffende krant heeft gestaan. De auteur is Ivo Op den Camp.
Jos Verstappen: tien jaar rondjes rijden
Een decennium vol ups en downs. Jos Verstappen reed vandaag exact tien jaar geleden zijn eerste autorace. Wat volgde is een turbulente periode van - soms bizarre - gebeurtenissen. Een net zo oppermachtige als onmachtige loopbaan. Van onschuldig groentje in een Formule Opel Lotus tot ervaren Formule 1-coureur.
Tom Walkinshaw (teambaas die hem ontsloeg bij Arrows): "die man heeft voor mij helemaal afgedaan. Ik wil nooit meer iets met hem te maken hebben, al biedt hij me weer een stoeltje aan. In 1996 heeft hij me al voor de gek gehouden door me een plekje voor 1997 te beloven en vervolgens drie dagen later Damon Hill te presenteren. Waarom ik dan in 2000 toch weer met hem in zee ben gegaan? Arrows had een goede auto en een goede motor. Ik dacht: 'een jaartje Arrows kan geen kwaad'. Het ging zo goed dat ik dacht zijn hart te hebben gewonnen, maar toen het even wat minder ging kwam de oude Walkinshaw weer bovendrijven: iemand die afspraken niet nakomt. Van mij krijgt hij nog geen 'goede dag' meer."
Vader/moeder: "ik zie ze nog vrijwel elke dag. Mijn loopbaan heeft een zware wissel op hun leven getrokken. Zowel financieel als in menselijk opzicht hebben ze erg veel offers moeten brengen. De relatie met mijn vader is een tijd lang eentje van ups en downs geweest. Hij was altijd overal heel nauw bij betrokken, maar in de Formule 1 stond niemand op zijn mening te wachten. Hij raakte de grip op me kwijt. Dat deed natuurlijk pijn. We zeggen bovendien telkens allebei wat we denken en dat botste wel eens. Die tijd ligt achter ons. De verstandhouding is nu prima."
Karaktervorming: "je leert op heel jonge leeftijd voor jezelf op te komen. Je karakter wordt vroeg gevormd, wat niet altijd positief is. De Formule 1 maakt je harder, soms zelfs onmenselijk, omdat de Formule 1 per definitie onmenselijk is. Geen leuke wereld, omdat je constant op je hoede moet zijn voor mensen die je een loer willen draaien. Het is ieder voor zich, God voor ons allen."
Geld: "ik heb niet slecht verdiend, maar geld is nooit de drijfveer geweest. Ik denk ook niet dat ik als persoon veranderd ben. Ik ben nog altijd dezelfde Jos Verstappen als tien jaar geleden. Ik ben zuinig en hou helemaal niet van uiterlijk vertoon. Waarom zou ik een privé-jacht aanschaffen? Als ik zonodig een paar dagen vakantie wil vieren op zee, dan huur ik er wel een. Ik hoef me niet te profileren met filmsterren of fotomodellen in mijn nabijheid. Ik ben het liefst in de buurt van familie en vrienden. Daarom vertrek ik nu ook uit Monaco en ga me definitief in België vestigen. Ik ben wel meer privé gaan vliegen. Dat doe ik om meer tijd met mijn gezin te kunnen doorbrengen. Ik zou voor geen geld met Michael Schumacher willen ruilen. Die kan zich nergens laten zien, wordt altijd omringd door mensen die hij liever niet in zijn nabijheid heeft."
Sportief hoogtepunt: "toch Boedapest 1994. Mijn eerste podiumplaats na al die ellende in de races ervoor. Mijn beste wedstrijd was het echter zeker niet. Dan denk ik eerder aan Maleisië vorig jaar. In de regen lukte daar alles. Echt een foutloze race. Alleen jammer dat de baan te vroeg opdroogde."
Sportief dieptepunt: "twee weken voor Hongarije 1994 in Hockenheim. Ik reed de auto van Schumacher tijdens de kwalificatie in de grindbak. Toen zag ik het even niet meer zitten. De pitsbrand een dag later is misschien wel mijn redding geweest. Wie zal zeggen of ik anders nog een nieuwe kans had gekregen? 'In de brand, uit de brand' heeft destijds iemand geschreven. Zo was het wellicht ook."
Zwaarste ongeluk: "in Francorchamps 1996 heb ik geluk gehad. Zonder verhoogde cockpitranden had ik niet meer geleefd, zo heeft later onderzoek uitgewezen. Het moment zie ik nog voor me. Ik stuur in, het linkervoorwiel breekt af en ik schiet met 230 per uur rechtuit. Dan ben je dus passagier geworden. Ik ben nog zelf uit de auto gekropen, maar ben toen ineengezakt. In het ziekenhuis voelde ik me vreselijk belabberd. Ik was helemaal de weg kwijt; wist niet meer wie ik was. Ik had wel zoiets van: dit hoeft niet meer voor me, dit is het me niet waard. Maar een dag later dacht ik er alweer anders over. Ik ben alleen veel te vroeg weer begonnen met racen. Mijn nekwervels waren nog niet hersteld. Als het nu was gebeurd, dan zou ik ongetwijfeld een raceverbod hebben gekregen, maar toen zat ik zes dagen na de crash alweer in de auto."
10 Jaar autosport: "ik heb kunnen doen wat ik wilde doen: racen. Van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Natuurlijk waren er nare momenten, zoals politieke spelletjes, onzekerheden over contracten en zoiets als nu met Walkinshaw. Dat neem je op de koop toe. Maar ik mis het racen nu al; baal dat ik er niet bij ben en kijk niet met plezier zondag naar tv. Dit is in elk geval een situatie die niet te lang moet duren."
Het debuut(29 maart 1992, Zandvoort): "ik startte achteraan omdat ik bij de training onder de gele vlag had ingehaald. Verder reed ik dat jaar zo hard met die Formule Opel Lotus dat de concurrentie dacht dat ik een illegale motor had. Er kwam een protest en de zaak werd onderzocht. Het bleek dat mijn auto minder pk's had dan die van mijn tegenstanders."
