GP Australië: de volle winst voor Michael Schumacher en Ferrari
Gepubliceerd op 07 maart 2004 door John ter Meer
Met grote overmacht heeft Michael Schumacher de Foster's Australian Grand Prix gewonnen. Tweede werd teamgenoot Rubens Barrichello waardoor Ferrari bij de start van het nieuwe seizoen het maximale aantal punten wegkaapt voor de neus van de concurrentie en hiermee een belangrijke stap zet naar een nieuw wereldkampioenschap. Op een dikke halve minuut eindigde Fernando Alonso als derde die daarmee een solide race beloond zag met de laatste podiumplaats. De teamgenoten Ralf Schumacher en Juan Pablo Montoya stuurden hun bolides naar een vierde, respectievelijk vijfde plaats en de laatste wk-punten werden verdeeld tussen Jenson Button (BAR), Jarno Trulli (Renault) en David Coulthard (McLaren).
De nieuwe reglementswijzigingen en de ontwikkelingen bij bandenfabrikant Michelin ten spijt: het was weer als vanouds. Ferrari deelde, op Bridgestone rubber, gewoon weer de lakens uit. En dat het gehele weekend. Wie de afgelopen dagen in Melbourne nog eens aan zich voorbij laat trekken kan zich met recht afvragen welk team überhaupt in de buurt kan komen van de Italiaanse wereldkampioen. De hegemonie van Ferrari is niet aangetast, daar waar het er afgelopen winter op leek dat de concurrentie een stapje dichterbij gekomen zou zijn.
Van een close finish was vandaag op het circuit van Albert Park geen sprake. Ook de spanning bleef uit. Vanaf de start stuurde Michael Schumacher, met in zijn kielzog teamgenoot Barrichello, zijn auto souverein in 58 ronden naar de winst. Barrichello hoefde niet eens als buffer te fungeren, daarvoor was de voorsprong op de rest te groot. Alonso op 30 seconden, de BMW's op een dikke minuut en de rest van het veld vanaf plek zeven op minstens een ronde gereden.
Renault dankte zijn eerste punten van het seizoen onder meer aan de goede starts van haar coureurs. Alonso profiteerde maximaal van de slechte start van Montoya en ook Trulli reed direct in de punten in de eerste ronde. De meeste coureurs zochten uiteindelijk driemaal de pits op. Veel spannende kijkmomenten leverde de eerste race niet op, enkele uitremacties daargelaten, zoals Montoya bij Trulli, Fisichella buitenom bij Heidfeld en opnieuw Montoya bij Button. Grote tegenvallers waren de teams van McLaren en Toyota. Bij McLaren had Raikkonen een slechte start en het was de Fin ook niet gegund om dit goed te maken want hij viel in de negende ronde uit met een vastloper. Teamgenoot Coulthard reed een solide, maar anonieme race en zorgde voor het schamele, enige puntje voor het team. Toyota had een drama-race. Het miljoenenteam kwam nauwelijks in het stuk voor, of het zouden de opvallend slechte rondetijden moeten zijn. Da Matta en Panis reden de race wel uit, maar achteraan, net voor de enig overgebleven Jordan van Pantano.
De andere Jordan coureur, Nick Heidfeld haalde de finish ook niet, na zijn derde pitsstop kon hij na enkele meters op de baan alweer uitstappen. Ruim daarvoor, toen de teams bezig waren met hun tweede serie stops, was het ook gedaan met de lokale held Mark Webber die in zijn Jaguar slechts vijf versnellingen overhad en daarom zijn auto maar in de pits achterliet. Ook de betrouwbaarheid van de Minardi's liet deze keer te wensen over. Paul Stoddart doet wat hij kan, het is knap dat hij met een fractie van het budget wat andere teams ter beschikking hebben zich staande weet te houden, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Baumgartner viel in de zestiende ronde al uit met motorproblemen en Bruni viel hetzelfde lot ten deel, halverwege de race. De Italiaan kwam vlak voor tijd, met vijftien ronden achterstand doodleuk weer de baan oprijden, nadat Minardi in de pits geprobeerd had nog wat leven in de auto te blazen. Heel leuk allemaal, maar het schoot niet op. Moet ook Jos Verstappen gedacht hebben. Hij mag dan weliswaar voorlopig nog geen deel uitmaken van het rijdersgilde, maar deze ellende bleef hem in ieder geval bespaard.
John ter Meer
