Jos tot tranen toe geroerd door film over Ayrton Senna
Gepubliceerd op 30 november 2011 door Niels Hendrix
Na afloop van de laatste Formule 1 race van het jaar 2011 zond RTL7 een documentaire/film over het leven van Ayrton Senna uit. Die was voor vele autosportliefhebbers indrukwekkender dan de slotrace. Zo ook voor Jos. Onderstaand de column van Jos Verstappen zoals die in de Telegraaf van donderdag 1 december te lezen is.
"Het Formule 1-seizoen zit erop. De slotrace in Brazilië was niet bijster spectaculair en als Sebastian Vettel geen problemen met de versnellingsbak had gekregen, had hij ongetwijfeld ook deze Grand Prix gewonnen. Nu mocht zijn Red Bull-teamgenoot Mark Webber op de valreep nog zijn eerste seizoenszege behalen. Daarmee zal hij voor zijn gevoel zijn seizoen deels gered hebben. Hij zat als teamgenoot van Vettel wellicht in een ondankbare rol, maar in 2010 gaf hij Vettel wel serieus partij. Ik denk dan ook dat de nieuwe Pirelli-banden hem toch parten hebben gespeeld. De één heeft minder tijd nodig gehad om eraan te wennen dan de ander. Om die reden gun ik Webber nog een jaar het voordeel van de twijfel.
Vele malen aangrijpender dan de race was de documentaire over het leven van Ayrton Senna die zondagavond door RTL werd uitgezonden. De film toonde heel mooi aan wat er allemaal bij Formule 1 komt kijken. Zoals het politieke aspect aan de hand van het conflict tussen Senna en Alain Prost, die altijd werd gesteund door de toenmalige FIA-president Balestre. Veel mensen die ik ken hebben tijdens de documentaire met de tranen in hun ogen gezeten. Ikzelf ook.
Ik kende Senna persoonlijk. Rond de Grand Prix van Japan, de laatste GP voor het fatale weekeinde in Imola waar hij in '94 verongelukte, heb ik hem nog gesproken. En zijn dodelijke crash in de Tamburello-bocht heb ik van heel dichtbij meegemaakt. Ik zat destijds naast Olav Mol in de commentaarbox op het circuit. De beelden van die crash staan me nog helder voor de geest. Zoiets blijft je ook altijd bij.
In de ogen van velen was Senna de beste Formule 1-coureur aller tijden. Dat denk ik zelf ook, maar aan de andere kant is het altijd moeilijk om vergelijkingen te trekken. Immers, Michael Schumacher, Fernando Alonso en Sebastian Vettel zijn ook heel goed. De meeste mensen zullen echter blind voor Senna kiezen vanwege het gevoel, de hype rond zijn persoon en de emotie. Senna was zelf een uiterst emotioneel mens en dat willen mensen graag zien. Daarom is de documentaire ook zo aangrijpend. Omdat daarin een eerlijk beeld wordt geschetst van de mens achter de coureur.
Vorig seizoen debuteerde Bruno, het neefje van Ayrton Senna, in de Formule 1 bij het HRT F1 team. Deze jongen komt vanzelfsprekend niet in de buurt van het niveau van Ayrton Senna en mag wat mij betreft al blij zijn dat hij de Formule 1 heeft gehaald. De twee andere Braziliaanse F1-coureurs, Rubens Barrichello en Felipe Massa, hebben beiden weer een teleurstellend jaar achter de rug. Barrichello is een lieve aardige jongen, maar bij hem is het er nooit echt uitgekomen. En wat Massa betreft, ik heb nooit begrepen wat Ferrari in hem ziet. Ik zou liever jongens als Hülkenberg of Räikkönen op zijn plekje zien. Aan de andere kant denk ik dat iedere coureur het moeilijk zou hebben naast Fernando Alonso vanwege diens bijzondere kwaliteiten.
Räikkönen keert gelukkig wel terug in de Formule 1, bij Lotus Renault. Waar Senna een emotionele coureur was, is Räikkönen het tegenovergestelde. Op de baan laat hij echter wel mooie dingen zien en ik moest in het verleden ook wel vaak om hem lachen als ik zag hoe koel en droog hij na afloop reageerde. Räikkönen voegt in mijn ogen in ieder geval iets toe, in meerdere opzichten. Het is goed als je verschillende karakters hebt. En hij is zeker een karakter en geen grijze muis."
Niels Hendrix
