Achtergrond: Estoril - Portugal

Gepubliceerd op 13 oktober 2005 door Niels Hendrix

Op een fikse steenworp afstand van Lissabon vinden wij het Circuito do Estoril. Op de noordelijke oever van de Taag aan de kust van Portugal maakt het circuit deel uit van een klein vakantieparadijsje dat zijn beste tijd heeft gehad. Geheel in de geest van de jaren '70 opgebouwd met luxueuze hotels en uitgebreide sportfaciliteiten hoopte men zo de stroom toeristen van de costa's weg te lokken. Met een prachtig natuurgebied, een pittoresk vissersdorpje en blanke stranden dacht men voldoende troeven in handen te hebben. Helaas laat de moderne massatoerist zich tegenwoordig liever verwennen aan de Turkse costa's.

Ook Estoril heeft zijn glorietijd reeds lang achter de rug. In zijn hoogtijdagen was Estoril een circuit dat vooral werd gewaardeerd vanwege zijn testfaciliteiten. De regel toen was dat als de wagen op Estoril snel was, dan was hij overal snel. En na een grondige renovatie wordt Estoril snel toegevoegd aan de kalender. Van 1984 tot en met 1996 is men de gastheer van het Formule 1 circus.

Het "Circuito do Estoril"

In 1984 is de GP van Portugal de afsluiter van het seizoen en moet de beslissing brengen in het kampioenschap. Alain Prost weet de race te winnen maar Niki Lauda heeft aan zijn tweede plaats genoeg om het kampioenschap binnen te hengelen. Hij wint met een half puntje voorsprong. Formule 1 stond in die dagen gelijk aan hogere wiskunde.

Een jaar later zijn wij getuige van een van de mooiste races die Ayrton Senna ooit heeft gereden. Estoril staat nu als tweede op de kalender en wordt verreden onder beestachtige omstandigheden. Tijdens de start regent het al pijpenstelen maar gedurende de race zou het alleen maar verergeren. Ervaren rijders als Jaques Lafitte en Nelson Piquet weigeren tijdens de race verder te rijden en parkeren hun wagen voortijdig in de box.

Senna op weg naar zijn eerste overwinning

De regen lijkt Senna niet te deren, met zevenmijlsregenlaarzen dendert hij over het circuit. Zijn eerste overwinning haalt hij met groots machtsvertoon binnen, enkel Michele Alboreto zit nog in dezelfde ronde als Senna, de overige zeven rijders die de eindstreep zijn gepasseerd zijn op een of meerdere ronden gezet.

In 1989 is het Nigel Mansell die voor spektakel zorgt. Een onhandige manoeuvre in de pitsstraat levert hem de zwarte vlag op. "Il Leone" negeert de vlag en gaat weer de baan op. Na enkele ronden komt hij Senna tegen die in volle achtervolging is op leider Gerhard Berger. Mansell speelt het klaar om vervolgens zichzelf en Senna uit de wedstrijd te rossen. Ook in die dagen was het format van de sprintrace niet onbekend. Het levert hem een schorsing op en Berger haalt fluitend de overwinning binnen.

Mansell rost zichzelf en Senna uit de wedstrijd

We schrijven dinsdag 28 september 1993. Twee dagen na de GP van Portugal wordt er alweer volop getest in Estoril. Op de track draait een 21 jarige Limburger zijn rondjes in een Footwork. Zijn verrichtingen worden naast de baan met stijgende verbazing gevolgd. Jos Verstappen maakt een verpletterend debuut. Zijn entree roept herinneringen op aan het eerste optreden van Senna tien jaar eerder. Aan het eind van de dag heeft Verstappen een tijd neergezet die hem twee dagen eerder op de tiende plaats op de grid had geplaatst. Slechts een fractie langzamer dan Derek Warwick, de nummer een van het team.

Jos Verstappen maakt indruk op zijn eerste testdag

Het moet een leuk gezicht zijn geweest hoe de alledaagse routine werd verstoord door het optreden van Jos. De Japanse engineers die normaal met een stoïcijns gezicht door de pits wandelen krijgen een steeds grotere smile op hun gezicht. Zij zien als eerste op de monitoren hoe Jos steeds later remt en steeds langer op het gas blijft. De meetopstelling aan het einde van de laatste bocht, een van de lastigste bochten in het formule 1 circuit, wees uit dat Jos daar het snelst reed van allemaal. Jackie Oliver, de teamchef, werd continu op de hoogte gehouden van de verrichtingen van Jos op de baan. Aan het eind van de dag ging er een contract per fax richting Portugal.

Een jaar later zou Jos achter het stuur van een Benetton terugkeren op Estoril. Vanaf een tiende startpositie zal een strakke race hem naar een vijfde plaats voeren. In 1995 verdwijnt Simtek al van het toneel voordat Jos een bezoekje aan Estoril heeft kunnen afleggen. Bij de volgende GP van Portugal zien wij Jos weer terug in de Footwork, hoewel hij in Argentinië heel knap een punt weet te scoren voor het team kan Jos de rest van het seizoen geen potten breken. In Estoril zal hij, zoals zo vaak dat seizoen, uitvallen.

Na 1996 laat het formule 1 circus op last van haar baas Estoril links liggen. Een lakse houding van de circuiteigenaren ten opzichte van aanpassingen die Ecclestone graag had gezien kost ze hun plaats op de kalender. Pas in 2000 krijgt Estoril zijn testlicentie terug maar ondertussen is Barcelona zijn buurman voorbijgestreefd als populair testcircuit. Slechts bij hoge uitzondering wordt nog door de F1 teams gebruik gemaakt van het Portugees circuit.

Twaalf jaar na zijn stormachtig debuut keert Jos terug naar de plek waar het allemaal begon. Niet langer meer als de belofte die nooit vervuld werd maar als prominent lid van de karavaan van de sjeik. Niet meer het lijdend voorwerp dat zo graag wilt maar keer op keer belemmerd wordt door een inferieure auto.

Hopelijk zien wij hem nu als leidend voorwerp. Aan de auto zal het deze keer niet liggen, als Jos maar buiten de problemen kan blijven dan moet een podium mogelijk zijn. Het zou mooi zijn als hij het Europese deel van de kalender waardig kan afsluiten. Het plezier is terug, nu nog de champagne.

Sjef