Column: De vriendin van Alex Yoong

Gepubliceerd op 12 december 2005 door Niels Hendrix

Met mijn kinderen in de weer met een nieuw spelletje op de spelcomputer en mijn vrouw die de kerstboom mag optuigen hoop ik verzekerd te zijn van een ongestoorde race. Ik heb besloten om mezelf een hoop ergernis te besparen en laat het Kalff fijn in zijn hok. Ik kijk via livestream. Op MSN vind ik nog twee lotgenoten die de race ook graag live willen zien. Wij besluiten de lijn open te houden om zo virtueel samen op de bank naar het gebeuren te kijken.

de drumband had er zin in
© www.a1teamnedfoto.nl, bewerking PA-TV

Op de grid brengt de plaatselijke drumband zijn laatste hit ten gehore. En waar de gridgirls toch aangenaam schaars gekleed zijn geeft deze band de voorkeur aan lange witte jurken als uniform. Het lijkt alsof de emancipatie aan deze heren voorbij is gegaan. Naast de beelden uit Dubai licht het schermpje op, het eerste virtuele biertje wordt al uitgedeeld. Ik pak hem dankbaar aan en neem een slok van mijn koffie, in de echte wereld is het te vroeg voor bier. Achter mij hoor ik mijn vrouw om aandacht vragen en naast mij staat mijn jongste zoon die vol vuur aan het vertellen is hoe hij monsters en grote bloemen met een vuurstraal dood gemaakt heeft. En op mijn computer staat Piquet met een kijk-mij-eens-cool-zijn glimlach op zijn gezicht een interview af te nemen. In deze moderne informatiewereld krijg je dus echt van alle kanten het nieuws op je afgevuurd.
Ik geef mijn jongste een snoepje, een compliment en een aai over zijn bol en stuur hem weer naar zijn spelcomputer. Ik draai mij om naar mijn echtgenote, ze kijkt mij vragend aan met twee kerstballen op borsthoogte. Ik verzeker haar dat ze geen borstvergroting nodig heeft en voeg er nog goedbedoeld aan toe dat ik zo ook van haar hou. Een houten kerstengel vliegt rakelings langs mijn hoofd als ik mij omgedraaid heb. Ze wilde alleen de nieuwe kleurencombinatie laten zien die ze dit jaar voor de boom heeft uitgezocht.
Op het scherm is Jos inmiddels met een fraaie inhaalrace bezig maar lijkt nu gestuit te worden door een goed rijdende Alex Yoong. Op MSN komt de melding binnen dat Alex een nieuwe vriendin heeft en dat in Engeland bij Hempstead een flinke ontploffing is geweest. Ik vraag of ze dikke tieten heeft en of een renstal zijn basis heeft bij Hempstead. Ja, dikke tieten en geen idee, ik geloof het niet, krijg ik terug.

niet de vriendin van Alex, maar deze foto wordt langzaam traditie
© www.a1teamnedfoto.nl, bewerking PA-TV

En terwijl de kinderen ruzie maken wie nu Harry Potter mag zijn en achter mij de lampjes nog niet in de boom hangen droom ik weg bij de dikke tieten van de vriendin van Alex. Ik gun Alex die grote borsten. Hij zal er veel plezier mee en aan beleven. En dat is verder okay. Maar wat niet okay is, is de schandelijke overdosis aan zelfvertrouwen die Alex zomaar voor niets uit zijn verhouding met zijn nieuwe vriendin put. Kijk hem daar nu eens relaxed alle aanvallen van Jos pareren, om gek van te worden. Fluitend met een hand aan het stuur en de andere in zijn neus komt Alex als achtste over de finish, met een verbeten Jos in zijn kielzog. Plaspauze.

Jos achter Alex Yoong
© www.a1teamnedfoto.nl, bewerking PA-TV

Het uurtje tussen beide races gebruik ik om mijn echtgenote te ontwarren uit de kerstboomverlichting. Mijn opmerking dat ze met een paar echte kerstballen zo voor kerstboom kan doorgaan werd niet echt gewaardeerd getuige de blik in haar ogen. Ik zwijg verder want ik wil vanavond nog wel de piek in de boom hangen. Nadat ik haar uit de knoop heb gehaald loop ik naar de kinderen. Harry Potter schijnt verdwaald te zijn in het grote bos en de enge muziek maakt de jongste bang. Ik neem met een groots gebaar de controller van de jongste over en zeg dat ik dat klusje wel even zal klaren. Na vijf minuten heb ik Ron en Hermelien behekst, raak ik verstrikt in boze planten, wordt ik opgegeten door een reuzespin en heb ik ruzie met mijn oudste zoon. Net nu het leuk begint te worden roept de computer mij weer. Er wordt inmiddels behalve bier ook pizza uitgedeeld. Wij zijn het erover eens dat de racepace in orde is en dat Jos nog wel een paar plaatsen kan opschuiven.

Chip zag Jos helemaal 'los' gaan in Dubai en maakte de link naar het andere tijdverdrijf in Dubai "Al Saggar"

De lichten gaan uit en de wagens spoeden zich naar de eerste bocht. Koortsachtig hou ik de oranje vlek op het scherm in de gaten. Blijf uit de problemen en kom de eerste ronde in godsnaam heelhuids door. Iedere bocht levert een grote stofwolk op maar de oranje wagen blijft prima op het asfalt. Op de MSN wordt er afgeteld. De posities wisselen sneller dan ik via de schermpjes kan bijhouden. Voor mijn ogen ontrolt zich een spectaculaire race die deskundig wordt voorzien van commentaar. Ik zit zowat met mijn neus op het scherm en heb niet in de gaten dat achter mijn rug twee kinderen zich zowat de koppen inslaan. Een brul van mijn lieftallige echtgenote zet mij weer terug in de wereld. Ze staat op het punt van een zenuwinzinking, de lampjes hangen nog steeds niet in de boom en de kinderen maken ruzie. Vlug werp ik een laatste blik op het scherm en zie dat Jos de vierde plek vast in handen heeft. Samen met mijn liefhebbende echtgenote hang ik de lampjes in de boom, het zijn er tweehonderd en ze moeten stuk voor stuk op de juiste plaats gezet worden. Knarsetandend en grimlachend doe ik mijn taak als echtgenoot terwijl ik het scherm nauwlettend in de gaten houd. De kinderen hebben hun ruzie bijgelegd en komen ons braaf helpen. Als de lampjes eindelijk goed hangen kruip ik weer achter het scherm.

Ik zie Jos niet meer rijden en achter mij valt de eerste kerstbal kapot. Op de virtuele bank heerst een grafstemming, het vrouwelijk geslachtsdeel staat bij elk bericht prominent vermeld. Sterker nog, het is het enige bericht dat doorkomt. Ik vraag of hij er weer naast staat. Drive through wordt mij medegedeeld. De tweede kerstbal valt aan diggelen en de jongste verontschuldigt zich maar weer eens. Nu is het mijn beurt om het drieletterwoord aan MSN toe te vertrouwen. Ik sta op en kijk hoe mijn gezin in harmonie de boom op aan het tuigen is. De lampjes branden al vrolijk en langzaam krijgt de boom gestalte. Het wordt een warme boom. Op het scherm komt Jos rokend en piepend over de finish. In de laatste bocht heeft hij nog geprobeerd om twee man te passeren. Eentje heeft hij nog te grazen genomen, de tweede kostte hem de neus maar hij had wel een plek gewonnen.

China op een niet verwachtte positie
© www.a1teamnedfoto.nl, bewerking PA-TV

Ik zie een Chinees die juichend door de pitsstraat rent en iedereen die hij tegenkomt om de nek vliegt. Op het podium staat een Zuid-Afrikaan met de champagne te spuiten. Ik heb een mooie race gezien met rijders die nog echt blij kunnen zijn met podium of punt. En ik heb genoten van Jos, mij weet hij nog steeds iedere race te boeien. Ik pak de piek uit de doos en plaats hem in de top.

Sjef