Column: Amateurisch stel bij Ferrari
Gepubliceerd op 27 juli 2010 door Niels Hendrix
Wat een amateuristisch stelletje bij de Scuderia Ferrari! Als je dan toch teamorders uitvaardigt zoals bij de Grand Prix van Duitsland op het circuit van Hockenheim, doe het dan zo onopvallend mogelijk. Het is zo makkelijk niet alleen de 65.000 toeschouwers met hun dure tribunekaarten maar ook de miljoenen tv-kijkers in hun luie stoel zand in de ogen te strooien.
Spreek bijvoorbeeld van tevoren met je rijders codes af, geef hen mee dat zij elkaar inhalen met een zogenaamde 'uitremactie' of verschakel je een keer. Ga niet tegen een coureur zeggen dat je teamgenoot sneller is en of hij wil bevestigen dat hij die mededeling begrepen heeft. Nog afgezien of juristen hierin een steekhoudende teamorder in zien, was het voor iedereen duidelijk dat Felipe Massa vrij baan gaf aan Fernando Alonso.
Wat een stelletje slechte toneelspelers zijn die Alonso en Massa. Als je toch moet liegen over teamorders, doe dat dan alsof je een Oscar-genomineerde bent. Ga dan niet zeggen dat je een teamgenoot gewoon hebt ingehaald, want dat heeft iedereen wel gezien. Ga dan ook niet gloedvol vertellen dat de teamprestatie zo fantastisch was, want dat Ferrari een 1-2-zege behaalde weten we intussen ook wel. Maak er een toneelstuk van, een blijspel liefst en ga er bij de persconferentie niet bijzitten alsof je rechtstreeks naar het schavot wordt gestuurd.
Maar ook, wat een stelletje professionals zijn zij bij de beroemdste renstal ter wereld. Even leken zij er de weg kwijt nadat vooral Red Bull Racing een ongenaakbare snelheid vertoonde. In Maranello is echter niet stil gezeten. De rode brigade heeft terrein teruggewonnen en heeft vooral in Alonso een coureur die nog altijd in de markt is voor een derde wereldtitel. Dat is knap gedaan, heel knap. Voor de vele Ferraristen 'all over the world' een feestelijke gewaarwording.
En wat een stelletje topcoureurs zitten er bij Ferrari die er op Hockenheim een twomen-show van maakten. Tweevoudig wereldkampioen Fernando Alonso wordt terecht door zijn collega's als de beste, hedendaagse Formule 1-coureur beschouwd. Voor Felipe Massa bestaat grote bewondering dat de Braziliaan na zijn ongeluk vorig jaar in Hongarije weer aan het front terug is. Hij evenaart nog niet het niveau van zijn Spaanse teamgenoot die nog zowel in kwalificatie als race sneller is. Dat Massa in Duitsland aan de leiding lag, werd hem dan ook van harte gegund. Maar de sectietijden van Alonso die afgetekend tweede lag, waren gewoon beter. Met de aanstormende Red Bull-rijder Sebastian Vettel die inliep op de Ferrari's, nam teambaas Stefano Domenicali dan ook de juiste beslissing om Alonso te laten winnen met oog op de stand in het WK.
Wat een stelletje hypocrieten zijn teambazen, journalisten en tv-presentatoren die moord en brand schreeuwden dat Ferrari de Formule 1 in diskrediet bracht door Massa in bedekte termen opdracht te geven Alonso voorbij te laten. De geloofwaardigheid van de sport stond op het spel en de wagens moeten worden gediskwalificeerd, schreeuwde BBC-commentator Eddie Jordan. Je wordt nooit door een degelijke wagen overreden, is het gezegde en dat geldt zeker voor Sluwe Eddie die in zijn tijd als teameigenaar niet vies was van backstage-games.
Hij had overigens wel een punt. Na het incident van Michael Schumacher en Rubens Barrichello in 2002 toen Rubinho in Oostenrijk opvallend op de rem ging staan om Schumi te laten winnen, heeft de FIA teamorders per artikel verboden. Strikt genomen was Ferrari dan ook in overtreding (daarom boete van 100.000 dollar en voorkomen bij de World Motor Sport Council), maar what's new in sport? Wielrenner Vinokourov werd in de Tour de France door zijn eigen ploeggenoot Alberto Contador teruggehaald (de oortjes!) vanwege een groter belang dan de etappezege, namelijk het geel in Parijs. Niemand leek zich er aan te storen. Dat grotere belang liet ook Ferrari prevaleren en wat is daar op tegen? Of zoals Michael Schumacher relativeerde: stel dat Alonso op het eind van het seizoen vijf punten te kort was gekomen. Hoe zouden de criticasters van nu dan reageren?
Coo Dijkman samen met Jan Lammers, Nellie Cooman en Jos Verstappen,
drie topsporters van wie hij de carrière als autosport- én atletiekverslaggever van nabij heeft gevolgd
Sinds ik dit jaar de Grands Prix alleen maar thuis voor de televisie volg, zit ik nog steeds genietend maar ook wat afstandelijker naar de Formule 1 te kijken. Als VUT-er maak je je niet zo snel meer druk. Daarom vroeg ik me in alle gemoedsrust al enige tijd af waarom Massa zo lang op kop bleef rijden hoewel Alonso iets sneller was. Ik had best een tweestrijd willen zien die net als in Turkije zou uitmonden in een clash à la Vettel en Webber, maar dat was sensatiezucht. Je kon er gewoon op wachten dat het team logischerwijze zou ingrijpen. Dat Massa, Domenicali en race-engineer Rob Smedley het wat slimmer hadden moeten aanpakken, moge duidelijk zijn. Maar verbaasd over de 'inhaalactie' van Alonso? Geenszins.
Wel verbaasd was ik over het snelle handelen van de sportcommissie die meteen na afloop van de Grand Prix een fikse boete aan Ferrari uitdeelde en de kwestie vervolgens doorverwees naar de WMSC. Waar moet die zich nog als onafhankelijk orgaan over buigen? Je bent pas schuldig als je veroordeeld bent, maar de strop werd in Hockenheim al aangeschoven. Tja.
Coo Dijkman, journalist, voorheen sportredactie De Telegraaf
