Column: Jaloezie in de autosport
Gepubliceerd op 01 januari 2012 door Niels Hendrix
Toen ik enige tijd geleden vernam dat Jos Verstappen misschien Dakar zou gaan rijden, dacht ik direct: "Wat leuk voor hem en Nederland." Maar tegelijkertijd werd ik alweer misselijk van al die betweters met alle verhalen over grindbakken, schades en dat Dakar niets voor Jos zou zijn.
Toen Jos Formule 1 ging rijden, kreeg de autosport in Nederland door zijn prestaties een ongelooflijke boost. Zowel in het aantal deelnemers als de budgetten van sponsoren. Maar op datzelfde moment nam eveneens de jaloezie geweldig toe.
Tot dan toe had heel Nederland alleen maar gelezen hoe Jan Lammers en consorten telkens weer op de autosportladder strandden, omdat er niet genoeg geld beschikbaar was. Nu was daar opeens Jos, die het echt door zijn eigen talent tot in de Formule 1 geschopt had. Dit was op dat moment jammer voor de rest van de Nederlandse coureurs, maar die kwamen niet meer voor in het gevecht om een F1-stoeltje en bijbehorende sponsoren.
Toen ik in 2007 contact opnam met Jos om te praten over de plannen van Van Merksteijn by Equipe Verschuur in de Le Mans Series en de 24 Uur van Le Mans, ontmoette ik een persoon die ik alleen kende van de kartbaan en waar ik verder slechts terloops kennis mee had gemaakt.
Aangezien ik lang in de autosport meeloop - inmiddels 33 jaar - ben ik meer dan wijs genoeg om geen mening over een rijder te vormen zonder hem persoonlijk te kennen. Dus ging ik dit gesprek met hem ook neutraal in. Na twee middagen met hem over zijn raceverleden en mijn visie op het opzetten en runnen van een team van gedachten gewisseld te hebben, kwam ik wederom tot de conclusie dat je eerst iemand moet leren kennen alvorens een mening te vormen.
Jos kon van meet af aan lezen en schrijven met de Porsche RS Spyder
Over zijn rijkwaliteiten wist ik tot dan natuurlijk alleen hetgeen je ziet en leest over Jos. Door de wol geverfde mannen zoals Frits van Eldik en Huub Rothengatter zijn lyrisch over hoe Jos met een auto rijdt. Maar ook hoe hij de auto vertaalt. Oftewel als hij een half uur achter het stuur gezeten heeft, weet Jos eigenlijk al hoe de rest van het seizoen zal gaan verlopen.
Nou ja, dit soort uitspraken klonken mij toen behoorlijk slijmerig en overtrokken in de oren. Maar op het moment dat Jos in Guadix in Spanje na de eerste test van een half uur met de Porsche RS Spyder uitstapte, glimlachend naar mij toeliep en zei "met deze auto gaan we winnen", begreep ik wat al die anderen bedoelden. De auto stond ondertussen aan alle kanten te roken en te sissen alsof zij zojuist ontmaagd was.
Mijn engineer keek met grote ogen - alsof hij water zag branden - naar de data op zijn computerscherm. Na slechts een half uur testen, perste Jos het maximale uit de Porsche RS Spyder. Dat had de beste man nog nooit een andere coureur in wat voor een auto dan ook zien doen. Werkelijk ongelooflijk.
Jos Verstappen, race engineer Ludo Loots en teambaas Frans Verschuur in overleg
Het seizoen 2008 liep op rolletjes en met Van Merksteijn by Equipe Verschuur wonnen we alles. Ik heb Jos in dat jaar meegemaakt als een rijder die doet wat er is afgesproken. Ook al is dat niet altijd even gemakkelijk voor hem, omdat je in de langeafstandsracerij natuurlijk rekening moet houden met je medecoureurs en ook teamorders. Maar omdat we dat in het begin van het jaar goed hadden afgesproken, maakte hij daar geen punt van. Samen met Peter van Merksteijn en Jeroen Bleekemolen was het een geweldig team.
Één ding is heel duidelijk bij Jos: Afspraken moet je nakomen. Dat is iets wat in de autosport altijd zeer moeilijk is gebleken en zeker in het harde Formule 1 wereldje, waar politiek een bijzonder grote rol speelt. Hierin is Jos niet zo bedreven en dit is naar mijn mening net het ontbrekende puzzelstukje dat hij gemist heeft om bij topteams aan de bak te komen.
Toen eind december 2007 bekend werd gemaakt dat Jos de Le Mans Series ging rijden, kreeg ik weer veel mailtjes met de vraag waar ik toch aan begonnen was met hem. Zelfs van andere coureurs, die beweerden dat ze beter waren dan Jos en dat het seizoen wel zou eindigen met ruzie en ontevreden sponsoren. Samengevat: De jaloezie was weer volop aanwezig.
Datzelfde kwam naar boven toen de mogelijke deelname van Jos aan Dakar speelde. Dat is jammer maar blijkbaar hoort het nu eenmaal bij de autosport.
Frans Verschuur
