“Als inhalen een kunst is, kan Max uitstekend tekenen!”
Gepubliceerd op 27 oktober 2014 door Bas Winckels
Verstappen-fans hebben dit jaar geen race van Max hoeven missen dankzij de live stream van fiaf3europe.com. Iedereen die deze live stream wel eens heeft bekeken, moet zijn gegrepen door het enthousiasme van de commentatoren David Addison, Dave Richardson en Chris Hartley. Gedrieën deden zij om beurten verslag van het seizoen waar Max indruk maakte in het Europees kampioenschap Formule 3. We spraken David en Dave op de Hockenheimring, waar zij verslag deden van de laatste ronde van het kampioenschap. Chris deed later in de week nog een duit in het zakje via Skype. We spraken hen over de prestaties van Max, maar ook over het afgelopen seizoen in het algemeen, waarin de rookies de dienst uitmaakten.
Hartley gaf commentaar bij de eerste race in Silverstone en zag het allemaal gebeuren: “Er was veel te doen toen de nieuwe, jonge coureurs het kampioenschap binnenkwamen. En meteen vanaf de eerste kwalificatie werd het duidelijk hoe dicht alles bij elkaar zou zitten. De verwachting was dat tijdens de eerste ronden in Silverstone en op Hockenheim jongens als Tom Blomqvist en Felix Rosenqvist nog een voordeel zouden hebben, omdat zij al een paar jaar ervaring hadden in de Formule 3. Maar al meteen op Silverstone waren de rookies snel en gaven ze de ervaren jongens het nakijken. Het is het meest enerverende seizoen in de Formule 3 geweest voor zover ik me kan herinneren. In de meeste weekenden waren er drie verschillende winnaars en een heleboel verschillende coureurs op het podium.”
“Dit jaar waren er veel normale podiums hetzelfde als de rookie podiums. Dat toont aan hoe sterk de rookies hebben gereden,” aldus Addison. “Ik denk dat het illustreert hoe competitief het kampioenschap is. Maar het is ook de beste barometer om talent te vinden. Als je een kampioenschap hebt met ervaren coureurs als Rosenqvist en Lucas Auer en zij worden regelmatig verslagen door rookies als Esteban Ocon en Max, dat is de beste graadmeter voor het aantonen van het talent van Max. Dit seizoen is waarschijnlijk het meest competitieve seizoen ooit geweest.”
Buitenom in Les Combes
Als we vragen naar het meest memorabele moment van het seizoen, wordt Addison meteen enthousiast en heeft geen tijd nodig om na te denken: “Spa, de derde race. Op naar Les Combes. Ocon gaat buitenom voor de leiding in de wedstrijd. Ik was de commentator bij die race en ik dacht: dat is geweldig stuurwerk, om buitenom te gaan naar Les Combes om de leiding te pakken. En toen kwam Max daar weer aan de buitenkant voorbij! Ocon remt voor de bocht en Max gaat buitenom in Les Combes, hij pakt de leiding. Hij miste zijn rempunt niet, hij klapte niet over de kerbs, hij pakte gewoon de leiding. Dat was een fantastische manoeuvre. En als er iets was dat een psychlogische tik moet hebben uitgedeeld aan Ocon, dan was het die manoeuvre. Hij had zo hard gewerkt, al vanaf La Source, door Eau Rouge, de berg op, helemaal naar Les Combes om de leiding te pakken, en dan komt Max er gewoon buiten omheen. Fantastisch.”
Richardson is het daar helemaal mee eens. “En om te benadrukken hoe indrukwekkend dat hele weekend op Spa was,” vertelt hij, “ik was bij een andere race ergens in Europa en ik zag een groeiende groep mensen zich scharen rond de live stream van de Formule 3 in het perscentrum. Ze keken allemaal naar een race die plaatsvond op een ander circuit! In het algemeen heeft de Formule 3 dit jaar prachtig racen laten zien en dat is niet altijd het geval geweest.”
Hartley noemt de tweede race van Max in Imola als zijn hoogtepunt van het seizoen: “Als neutrale kijker vond het meeste spektakel plaats rond Max en dat was zeker het geval in Imola”, legt hij uit. “Rond 90 procent van alle interessante dingen dat weekend vond plaats rond Max. Die inhaalrace van de elfde naar de tweede positie in Imola was behoorlijk spectaculair. Mede vanwege de context: hij probeerde hetzelfde te doen in de eerste race en hij flikte het om een paar fantastische manoeuvres te maken, maar dat mocht niet baten. Hij kwam terecht in een paar gevechten, hij werd geraakt en hij werd terecht gewezen door de wedstrijdleiding. Maar ondanks alles deed hij het nog een keer. Dat was voor mij de race van het seizoen, voornamelijk omdat iedereen het erover had hoe moeilijk het is om op Imola in te halen. En Max deed het tegenovergestelde.”
Meer volwassen
Addison: “Max is een van de mensen die echt kan racen en daarom is het zo geweldig om hem in het kampioenschap te hebben gehad. Sommige coureurs gaan de wedstrijd in met de uitgangspositie ‘je kunt niet inhalen in Formule 3. Sta ik zesde op de grid? Dan finish ik ook als zesde.’ Max gaat de race in en denkt: ‘Sta ik tiende op de grid? Dan heb ik werk te doen!’ En dat doet hij: hij pakt er twee op de startlijn, nog twee in de eerste bocht en hij blijft doorgaan. Hij is een aanvaller en daarom is het zo mooi om naar hem te kijken.”
Max is in de loop van het jaar meer volwassen geworden in zijn races. Dit is vooral de neutrale kijker opgevallen. Addison: “In Pau was hij adembenemend spectaculair. Ik stond bij de Foch chicane. Daar schoot hij het blikveld in, hij was op de kerb, hij ging dwars, de banden piepten, je kon de aandrijving horen: bam-bam-bam-bam en hij was door de chicane en weer weg. En je stond je langs de baan af te vragen: ‘wow... wat is er zojuist gebeurd?’ Maar in de race maakte hij een paar fouten, waar Ocon vloeiend reed: minder spectaculair maar vloeiend en hij won races en haalde punten. In het eerste deel van het seizoen was Max erg snel maar wat wild. Maar op Spa was hij een andere Max. Daar was hij snel, foutloos en dapper, en tijdens dat weekend torende hij boven de rest uit als de meest complete rijder.”
Richardson zag de verandering plaatsvinden op de Nürburgring, waar de auto Max in de steek liet. “In plaats van gefrustreerd te raken en de auto kapot te rijden, reed hij de auto langzaam terug naar de pits. Hij ging er heel bedachtzaam mee om. Hij duwde zelfs de auto met de hand de pitstraat in, zodat hij niemand in de weg stond. Dat was zo ontzettend volwassen. En toen hij uit de auto stapte: als jij of ik in die auto had gezeten hadden we de auto helemaal tot moes getrapt. Maar hij niet: het stuur vloog niet uit de auto. In plaats daarvan had hij de tegenwoordigheid van geest om het stuur terug in de auto te zetten, hem over de witte lijn in de pitstraat te duwen om hem over te dragen aan de marshalls zodat de auto niet in de weg stond. Andere coureurs zouden in een wolk van stoom zijn weggerend, maar Max niet, en dat was indrukwekkend.”
Voordat het seizoen begon, hadden Addison en Richardson alleen van Max gehoord als zijnde de zoon van Formule 1-veteraan Jos Verstappen. Ze waren sceptisch over het succes van een ‘tweede generatie’ coureur. “Als ik heel eerlijk ben, hebben ze vaak niet aan de verwachtingen voldaan,” zegt Richardson. “Vaak is het een nadeel, omdat je een naam draagt die in het verleden succesvol was. Het kan een handicap blijken te zijn. Dat is bij Max zeker niet het geval geweest, maar er zijn genoeg gevallen bekend waar dat wel zo was.”
“Overtaking is an art”
Hartley maakte voor het eerst kennis met Max op het circuit van Laghi in Italië, waar Max als gastrijder meedeed in het Rotax Max Europees kampioenschap. “Wat ik me het meest herinner van dat weekend is niet de finale race, maar de laatste kwalificatie heat die de startopstelling voor de finale bepaalde. En hij had al twee tweede plaatsen en een eerste plaats behaald, dus hij zou al vooraan op de grid staan. Hij ging de laatste bocht van de laatste heat in op de tweede positie. Tweede, derde of vierde was genoeg voor de eerste startrij in de finale. Maar hij ging voor een belachelijke actie en hij flikte het! Dus ik was direct geïmponeerd door het feit dat hij aan niets anders dacht dan het winnen van die race. En winnen, dat deed hij.”
Wat Richardson vooral is bijgebleven is dat ze er snel achter kwamen dat Max zich niet hield aan de geldende mores binnen de Formule 3 met betrekking tot waar je op een baan kunt inhalen en waar niet. “Bij elke race werd Max vergezeld door een vlag met de tekst ‘Overtaking is an art’. We hebben het er tijdens de uitzending vaak over gehad dat dat is waar het om gaat. En als inhalen een kunst is, dan kan Max uitstekend tekenen!” De races op Spa-Francorchamps waren daarvan het beste voorbeeld. “Daar heeft iedereen een masterclass gekregen hoe je op dat circuit met een Formule 3-wagen kunt inhalen.”
Iets groots
In de loop van het seizoen kregen Hartley, Addison en Richardson door dat er ‘iets groots’ aan zat te komen door hun gesprekken met Jos over de toekomst van Max. Maar deze kon natuurlijk niet alle details loslaten. De verwachting was dat er een aankondiging vanuit de Formule Renault 3.5 of de GP2 aan zat te komen. Maar niemand verwachtte een directe promotie naar de Formule 1, nadat Max was aangekondigd als lid van het Red Bull Junior Team. “Het feit dat Red Bull in hem geloofde en dat ze hem verder wilden helpen kwam niet als een verrassing,” zegt Addison. “Formule 1 was dat wel!”
Richardson kan zich het gesprek met Jos nog levendig herinneren. “Toen ik Jos vroeg: ‘wat zijn je plannen voor het komende seizoen met Max?’ had hij een twinkeling in zijn ogen. Hij glimlachte toen hij zei: ‘iets groots’”, vertelt hij. “Dus ik vroeg: ok, hoe groot? Dat kan ik niet zeggen. Wat is groot? Dat kan ik niet zeggen. En ik heb echt geprobeerd om het uit hem te peuteren, maar het is me niet gelukt. Dus we namen afscheid en hij knipoogde. Toen de aankondiging kwam, dacht ik nog ‘jij sluwe vos! Je had het me kunnen vertellen, ik had het niet verder verteld, haha!’”
“Het zou me hebben verbaasd als iemand had verwacht als hij zo snel in de Formule 1 terecht was gekomen, maar ik ben niet verbaasd dat hij er uiteindelijk zou komen,” vertelt Hartley. “Ik ben blij dat hij de kans krijgt en ik denk dat hij heeft bewezen dat hij de kans waard is door zijn optreden in de vrije training in Japan: hij was vier tienden langzamer dan Kvyat en hij was niet eens aan het pushen. Ik denk dat hij het goed gaat doen en ik denk dat hij als jonge coureur op de juiste plek zit: Red Bull en Toro Rosso hebben zich op dat gebied bewezen de afgelopen jaren.“
“Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij op het podium zal eindigen, omdat het te competitief is en de auto niet in staat is om races te winnen,” merkt Addison op. “Ik denk dat als hij regelmatig punten kan scoren in de loop van het seizoen, weinig fouten maakt en zijn teamgenoot – wie dat ook wordt – te snel af is, dan is hij succesvol. Maar dat zal niet makkelijk worden. Als hij op het podium komt, is dat bewonderenswaardig. Maar dat zal dan in een natte race zijn met zeer wisselende omstandigheden. Ik zie hem niet in een STR een Grand Prix winnen. Maar ik zie hem wel goed genoeg presteren om naar Red Bull gepromoveerd te worden. Dat zou ook een maatstaf van succes zijn.“
Sleutel voor succes
De mate van volwassenheid wordt mogelijk de sleutel voor succes in de Formule 1-carrière van Max, vooral op deze jonge leeftijd. Hartley: “Iedereen heeft het over zijn leeftijd. Wat ik veel indrukwekkender vind, is dat hij zich zo snel aanpast aan alles wat zijn pad kruist. Of dat nu een Formule 3-auto is of nu een Formule 1-auto. Hij komt bij alles gauw op snelheid, letterlijk.”
Commentaar verzorgen bij een race is een lastige klus, zeker als de race saai is. In hoeverre heeft Max dit seizoen het leven van de commentatoren makkelijker gemaakt? “Veel makkelijker”, antwoordt Addison. “Bij de start van het seizoen, toen hij de man op de kerb, over dwars of zoals in Pau de man in de muur was, bracht hij drama met zich mee. Maar feitelijk kan hij goed inhalen. Dus met een gridstraf zoals op de Nürburgring weet je dat hij een inhaalrace gaat rijden. Op Hockenheim: je weet dat hij niet zo goed gekwalificeerd heeft, dus je weet dat hij een opmars gaat maken. Het is geweldig om hem op de grid te hebben gehad, omdat je zijn talent kan zien. Hij is een racer: hij geeft nooit op.”
Richardson: “Er zit karakter in zijn racen. Je kunt de Max-stempel herkennen in de manier waarop hij rijdt. Voor mij is hij een grote persoonlijkheid geworden. En ik ben het helemaal met David eens: hij heeft het voor ons gemakkelijk gemaakt.”
Nigel Mansell
“Max heeft me bijna altijd iets gegeven om over te praten en dat was meestentijds positief,” vertelt Hartley. “Als neutrale racefan kijk ik altijd graag naar iemand die wil inhalen, iemand die ervoor wil gaan en nog meer naar iemand die zich niet schikt naar de regels, naar mensen die zeggen dat je in de Formule 3 niet kunt inhalen, en dat je in bepaalde bochten niet kunt inhalen. Max ziet een auto voor zich, hij ziet een bocht en hij gaat voor een inhaalactie. Ik heb altijd veel bewondering gehad voor dat soort coureurs. Mijn held, toen ik jong was, was Nigel Mansell: hij gaf nooit op, er gebeurde altijd iets met hem. Als hij door een probleem teruggeworpen werd in het veld, dan wist je dat hij terug zou komen. Hij zou altijd proberen om de race alsnog te winnen, of dat hij een belachelijke manoeuvre buitenom zou maken. Het was nooit voorspelbaar wat hij zou gaan doen. Je wist dat er iets ging gebeuren, maar nooit wat er ging gebeuren, hij was altijd onvoorspelbaar. En Max is hetzelfde: hij is een geboren racer. En als hij deze stijl ook in de Formule 1 kan laten zien, dan krijgt hij een immens grote groep aanhangers.”
Max verschilt van andere courers door zijn persoonlijkheid. “Hij komt nog steeds over als een tiener,” aldus Addison. “Op het podium staat hij niet te springen van vreugde. Hij staat er gewoon, het lijkt bijna alsof hij overdonderd is. Hij maakt geen juichbewegingen, hij springt niet in de lucht zoals Schumacher als hij het podium opkomt. Hij staat er, zet zijn Hankook-petje goed op en hij neemt zijn trofee in ontvangst. Hij heeft net zijn tiende Formule 3-race gewonnen en hij staat daar alsof je hem vijf euro zakgeld hebt gegeven!”
“Ik sprak hem op de Norisring, toen hij op weg was naar de persconferentie”, vertelt Richardson, “en hij is zo beleefd en vriendelijk. Als je zegt: ‘goed gedaan, man!’, dan zegt hij ‘dankjewel’. Alsof hij wil zeggen: dankjewel dat je het zegt, dankjewel dat je met me praat. Hij is een erg aardige en benaderbare jongeman.”
“Hij komt op mij over als iemand die met beide benen op de grond staat,” voegt Addison toe. “Hij is dezelfde Max Verstappen als aan het begin van het seizoen. Zijn persoonlijkheid is niet om de verkeerde redenen veranderd. En ik hoop dat dat zo blijft als hij in de Formule 1 zit!”
