Max vertelt over zijn leven als Formule 1-coureur

Gepubliceerd op 03 mei 2015 door Niels Hendrix

In vervolg op het openhartige gesprek met Max Verstappen dat we afgelopen woensdag publiceerden, duiken we verder in het leven van de 17-jarige Formule 1-coureur. Hoe ziet dat er tegenwoordig uit? “Ik ga van de ene naar de andere race, dat gaat best snel. Er zijn al vier Grands Prix geweest. Ik ben altijd druk bezig en besef niet dat de weekenden zo snel voorbij gaan.” Hoe voel je je van binnen als je in de STR10 zit? “Daar zit ik met een brede glimlach in, want dat is voor mij het mooiste wat er is. Op het circuit rijden, dat is wat ik wil.” Waarin schuilt jouw kracht als coureur? “Die ligt in de races. Het starten, het inhalen en mijn racesnelheid, daar maak ik het verschil. Het gaat erom jezelf op het juiste moment te positioneren en het inzicht daarbij. Dat is lastig uit te leggen.”

En hoe ziet een gemiddelde dag eruit als je niet op een circuit bent? Max vertelt aan Verstappen.nl: “Nadat ik ben opgestaan, speel ik even met mijn zusje, die nu acht maanden oud is. Na een persdag zoals deze probeer ik dan als ik thuis ben twee uur te gaan fietsen of hardlopen. Ik houd ervan om te wielrennen, zeker nu het weer beter is. Ik probeer mezelf dan altijd te verbeteren, maar een F1-coureur zal natuurlijk nooit de Tour de France winnen, dat is niet je discipline. Het is wel een goede manier om fit te blijven. Verder doe ik in de sportschool aan krachttraining en train ik mijn nek. We wisselen het af, ook om het leuk te houden.”

Je bent 17 jaar. Kom je nog toe aan school? “Dat is nu heel lastig, maar ik probeer school tot mijn achttiende af te maken. Het is logisch dat ik me nu op mijn Formule 1-carrière concentreer en daar het beste van probeer te maken. Die kans krijg je maar één keer en school kan altijd nog.” Tegenwoordig krijg je privéles, al dan niet via internet. Maar hoe was het toen je nog in de schoolbanken zat? “Dat was niet mijn favoriete bezigheid. Ik kon goed studeren, maar me er niet voor concentreren. Ik vond het verschrikkelijk om de hele dag in de klas te zitten. Ik was liever buiten om te sporten, dus voor mijn gevoel werd ik geremd op school.”

Max vervolgt: “Levenservaring is voor mij belangrijker geweest dan wat ik op school heb geleerd. Talen leer je sneller als je de hele wereld over gaat en met iedereen praat. Duits had ik op het circuit snel onder de knie. Natuurlijk helpt school op veel gebieden, maar voor mij als coureur heeft het niet echt een meerwaarde. Dat is natuurlijk een ander verhaal als je bijvoorbeeld een engineer wilt worden, dan heb je een goede opleiding nodig.”

Familie, vrienden en fans zitten tegenwoordig bijeen om jouw races te bekijken. “Dat heb ik natuurlijk wel gehoord, gelezen en gezien. Ik vind dat alleen maar mooi. Het geeft me meer motivatie om het goed te doen op het circuit.” Het duurt nog een tijd tot de Grand Prix van België, maar daar gaan we vast veel oranje zien op de tribunes. “Ja, dat zou natuurlijk wel heel mooi zijn, want het doet wel wat met je. Het is altijd mooi om de fans daar te zien en misschien kan dat als motivatie in de kwalificatie net die extra tiende zijn, die me verder naar voren brengt.”

Vele kenners prijzen je de hemel in. Hoe ga je om met al die lovende kritieken? “Je hebt altijd negatieve en positieve dingen, maar ik blijf altijd heel neutraal en ik kan altijd nog verbeteren. De mooie woorden zijn heel goed om te horen, natuurlijk. Ik denk ook dat het belangrijk is, zeker naar aanleiding van mijn jonge leeftijd. Als het dan goed gaat op het circuit, geeft mij dat voldoening.” Krijg je voldoende respect van je collega-coureurs? “Met bijna alle coureurs heb ik wel contact en ik spreek ze steeds meer. Zij zien natuurlijk ook dat het goed gaat en dan krijgen ze vanzelf meer respect voor je.”

Welke karaktereigenschappen zou je jezelf toedichten? “Dat vind ik moeilijk om over mezelf te zeggen zonder dat het arrogant gaat klinken”, zegt Max, die na enig aandringen alsnog antwoord geeft. “Professioneel, gedreven, sportief, relaxed.” Dat laatste is hij zeker, want tijdens het hele gesprek blijft Max de rust en vriendelijkheid zelve.